آفتاب صبح - پرویز محمدی - روزنامه نگار اصلاح‌طلب
که اتفاقا محور تمام اعتراضات دوستان اصلاح‌طلب در یک کلام خلاصه می شد و آن اینکه چرا از نماینده ای تمجید شده که به زعم ایشان کاری برای ملت نکرده و شجاعت ندارد و جلوی قوه قضاییه نایستاده و از خطوط قرمز نظام عبور نمی کند!
البته در آن یادداشت بنده صرفا به چند ویژگی نماینده محترم پرداخته و از سر انصاف و شکر به محبتهای ایشان ادای دین کرده ام و بس.
اما گویا دوستان مطلق‌نگر ما چون همیشه توقع دارند که برای تایید یا رد کسی و حتی برای برشمردن خصائل نیک یک انسان، به تمام جزییات و گذشته و حال فرد پرداخته و حسنات وی را به قیمت چند سیئه از نظرها پنهان کنیم.
ارزش گذاشتن به تلاش های یک انسان بماهو انسان، حداقل کاری ست که در این دنیای پر شر و شور از دستمان بر می آید باشد که الگویی شود برای دیگران.
القصه ذکر چند نکته در پاسخ دوستان معترض ضروری می نماید:
نخست آنکه اشاره بۀ ک موضوع خاص در ظرف زمانی و مکانی معین حتی به قصد تمجید، به تمام وجوه عقیدتی و رفتاری فرد معرف تعمیم نمی یابد بلکه ناظر به موضوع مورد بحث است.
دوم آنکه تساهل و تسامح و تحبیب قلوب از سیرۀ نبوی است که مثلاً اصلاح طلبان متصف به اخلاق محمدی باید آن را الگو قرار دهند.
سوم آنکه اگر بنا به مقایسۀ رفتارهای شجاعانۀ یک نماینده اصولگرا با یک نمایندۀ اصلاح طلب، در یک ظرف زمانی همسان و شرایط یکسان باشد؛ قطعا باید انصاف و عدالت را در این مقایسه لحاظ کرد حتی اگر خلاف عقاید سیاسی ما باشد.
حال باید بگویم که امیر خجسته به عنوان نماینده مجلس در زمان دولت اعتدالیون و البته متمایل به اصلاحات، نماینده ای شجاع و غیرتمند است و در دفاع از منافع مردم فراجناحی عمل می کند.
نه تنها دیدار خبرنگاران از مجلس و ملاقات بدون هماهنگی قبلی ایشان با رئیس مجلس بلکه دیدار اصحاب رسانه همدان با وزیر ارشاد و طرح مشکلات صنفی در آن جلسه، کافی است تا به این اقدام خجسته تبریک بگوییم و دست مریزاد.
چرا که در زمان دولت تدبیر و امید و با داشتن چند نمایندۀ دیگر از جنس اصلاحات در استان، سالهاست که حسرت طرح مطالبات صنفی روزنامه نگاران بر دل ایشان مانده بود و هیچ نماینده اصلاح طلبی به این معضلات اصلا نگاه هم نمی کرد چه رسد به پیگیری آنها تا سطح ملاقات با وزیر!
همین که خجسته قدرت و نفوذ کشاندن وزیر ارشاد و رییس مجلس به عنوان یکی از سران سه قوه را به جمع اختصاصی خبرنگاران همدان دارد؛ جای تحسین و حتی تمجید دارد.
پس چرا باید بخاطر ادای دین و تشکر از وی، آماج نقدهای دوستان اصلاحاتی قرار بگیریم؟
مگر نه آنکه در بهترین شرایط دولت اصلاحات، اصحاب رسانه و یا مردم عادی خیری از وکلای خود ندیدند الا دعواهای جناحی و جلسات بیحاصل حزبی که عاقبتش همان شد که دیدیم؟!
مگر که آنکه در جریان حبس و یا جریمۀ خبرنگاران اصلاح طلب در استان، نه تنها خبری از پیگیری نمایندگان اصلاح طلب نشد بلکه باز هم این امیر خجسته بود که بدون همسویی سیاسی خود را نمایندۀ همه مردم استان دانسته و برای پیگیری وضعیت این خبرنگاران با سختکوشی وارد عمل شد تا جایی که رئیس کل قبلی دادگستری برای خود وی هم پرونده تشکیل داد به جرم آنکه چرا برای رفع مشکل یک خبرنگار زندانی وارد عمل شده است...!
دوستان عزیز اصلاح طلب و منتقدان یادداشت مذکور ایکاش اطلاع داشتند که آن خبرنگار زندانی بنده بودم که امیر خجسته برای کمک و حل مشکل من تا آخر ایستاد ، دو بار با سراغ رئیس قوه قضاییه رفت و صرفنظر از اختلاف در دیدگاه سیاسی، ثابت کرد که وکیل تمام عیار مردم است.
پس دیگر چه توقعی از یک نماینده اصولگرای آزاده دارید که خیلی صریح و شفاف خود را شاگرد امام و انقلاب می داند و همرزم حاج حسین همدانی.؟
مگر نه اینکه جسارت و شجاعت یعنی همین.
یعنی اینکه با شهامت در هر دوره ای از آمد و شد جناح ها، همچنان بر سر اصول خود بمانی اما در هر شرایطی پیگیر و حامی مظلوم.
مهم ترین خصیصه ای که موجب می شود بنده و سایر همکاران رسانه ای اصلاح طلبم خود را اخلاقا وامدار محبت های امیر خجسته بدانیم همین یک خصلت است و بس :
خصلت مرام و معرفت و عنایت بی چشمداشت.
مطمئنم که برخی دوستان اصلاح طلب از نزدیک با ویژگی های شخصی ایشان آشنایی ندارند وگرنه آنها هم نکات مورد اشارۀ بنده را تایید می کردند.
اگر خجسته را از نزدیک می شناختید متوجه می شدید که برای حمایت از موکلان خود و حتی آنها که به وی رای نداده اند، چقدر دقیق و پیگیر است و شخصا تا حل کامل مشکل در میدان می ایستد ، ....
حتی اگر برایش پرونده بسازند یا با آبرویش بازی کنند.
وی بدون توجه به فشارها و بدگویی از این و آن صرفا به وظیفۀ وکالت خود عمل می کند.
تا جایی که بارها مورد عتاب و خطاب برخی افراد تندرو قرار گرفته که وی را متهم کر ده اند به اینکه چرا از اینگونه خبرنگاران اصلاح طلب حمایت کردۀ ا مشکل آنها را پیگیر بوده است؟!..
اما خجسته که چشم طمع به رای اینگونه افراد نداشته است نه تنها ابایی از این همنشینی نداشته بلکه با سعه صدر در پاسخ اینگونه افراد و جریانات گفته و می گوید که:
من نمایندۀ تمام مردم هستم و نۀ ک قشر خاص...
آیا همین نیت کافی نیست تا به حسن رفتار وی درود بفرستیم؟
آنهم در شرایطی که همگنان وی در همان مجلس گاه از ترس عتاب و خطاب هواداران خود، حتی جواب سلام امثال ما را نمی دهند.
آنهم در شرایطی که در ایام دادگاه و زندان امثال بنده نه تنها نمایندگان منتسب به اصلاحات بلکه دوستان حزبی و غیر دولتی! و اعاظم جناح چپ در استان جرات سوال کردن از حال و روز زندانیان را نداشتند و بهانه ایشان چنین بود که فلانی تند رفته! یا عضو حزب ما نیست! یا سخنانش را با ما هماهنگ نکرده!!
برای اثبات شجاعت و معرفت امیر خجسته همین یک نکته کافی ست که وی بدون آنکه با رفتار و یا سخنان خبرنگاری چون من همسو و یا موافق باشد و حتی در مواقعی که از موضعگیری های سیاسی رسانه ای ما به شدت انتقاد داشت، ولی وظیفۀ نمایندگی خود را به نحو احسن انجام می داد.
ایکاش عزیزان اصلاح طلب بخصوص دوستانی که پست یا مقامی نگرفته اند که نگران از دست دادنش باشند، اندکی به بهانه ها و توجیهات خود در بی توجهی به مصائب و مشکلات همفکران رسانه ای دقیق می شدند تا ببینند که چه شده است که دیگر کسی از این جناح امید نجات ندارد و به شعارهای این احزاب دلخوش نمی شود بلکه تا جایی این قطع امید گسترده شده است که این روزها معلمان متحصن و معترض، مالباختگان صندوق های اعتباری، افراد متضرر در مقابل خودروسازان و حتی خبرنگاران تحت فشار و مغضوب و بدون بیمه و اشتغال، برای آنکه صدایشان شنیده شود مستقیم به در خانۀ نمایندگانی همچون امیر خجسته می روند...
می دانید چرا؟
زیرا وی چون سایر نمایندگان چشم طمع به حمایت خبری یا سبد رای اقشار موصوف یا پروپاگاندای مالی ندارد.
خجسته به وفای به عهد و حسن خلق و پذیرایی از مردم گرفتار شهره شهر شده است و انصاف نیست بخاطر آنکه اصولگرا بوده و همفکر شما نیست، او را نبینید یا خودتان را به ندیدن بزنید...