هر سرزمینی نمادهایی دارد، هر ملتی را به فنی و هنری می‌شناسند، هر کشوری را با تصاویری ذهنی از آثار باستانی، معماری، هنری و ... به یاد می‌آورند، وقتی از فرانسه سخن می‌گوییم، از ایتالیا حرف می‌زنیم، از یونان و مصر نکاتی را به زبان می‌آوریم، آنچه در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد برخی از نمادهای کهن، نمادهای معماری شهری و ... است.
حالا اندازه‌ها را کوچکتر کنیم، برویم سراغ کشورها، سراغ کشور خودمان، سراغ ایران، هر شهری از ایران فرهنگی را با نمادی می‌شناسیم، حتی می‌توان گفت هر شهری را به رنگی در ذهن تداعی می‌کنیم، گیلان و مازندران و گلستان، نمادهای بارزی دارند، با رنگ مشخصی در ذهن بازنمایی می‌شوند. آذربایجان غربی و شرقی، اردبیل و زنجان هر کدام نمادهایی از معماری و تمدن دارند که به وسیله آن‌ها یادآوری می‌شوند.
کردستان، ایلام، کرمانشاه سه استان کردنشین هم هر کدام نمادی و نمادهایی دارند، خوزستان و هرمزگان و بوشهر نیز این‌چنین هستند. یزد، کرمان، سمنان، قم، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی و جنوبی و شمالی، فارس و اصفهان و ... همه جای این نقشه، پر از نمادهای تمدنی و فرهنگی است که با نشان دادن نماد، می‌توانیم شهر و استان را در ذهن تداعی کنیم.
همدان هم اینگونه است؛ نمادهایی دارد، مثلا وقتی از مقبره حیقوق نبی حرف می‌زنیم دیگر نیازی نیست اسم شهرستان را بگوییم، یا وقتی از پارک سیفیه یا پارک ملل یا تپه نوشیجان حرف می‌زنیم نیازی نیست بگوییم کدام شهرستان همدان.
این نمادها، در ذهن مخاطب تعریف شده‌اند و به راحتی معرف شهری و جغرافیایی هستند که در آنجا حضور دارند به این نوع نشانه‌ها در زبان‌شناسی، - با اندکی تسامح - نشانه‌های نمایه‌ای می‌گویند.
به هر حال تابلوی «آمادای» که به عنوان یک اثر (یا تمبر سفارشی) که به سفارش دهکده تفریحی توریستی گنجنامه در پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع دستی تهران و در غرفه همدان به مدیران و برخی گروه‌های هنری تقدیم شد، بازنمایی بخشی از این نمادها در یک تابلو بود. اگرچه این تابلو فقط به نمادهای مرسوم شهر همدان پرداخته بود اما به زیبایی برخی نمادهای قدیم همدان را در کنار نمادهای جدید قرار داده بود.
«آمادای» که به شعار «و خداوند شادی را برای مردم آفرید» مزین شده است، گنجناه و آبشار، مجسمه شیرسنگی، مسجد جامع همدان، گنبد علویان، مقبره استر و مردخای، آرامگاه بوعلی سینا، آرامگاه باباطاهر، موزه دفاع مقدس، میدان امام (ره) همدان را به عنوان نمادهای قدیم همدان در کنار نمادهای جدید از جمله تله‌کابین، غار آکواریوم، سورتمه ریلی، اقامتگاه‌های کوهستانی قرار داده است.
این تابلو، شاید بازگوکنندۀ بخش قابل توجهی از ظرفیت‌های گردشگری در شهر همدان است، ظرفیت‌هایی که هر گردشگر را در یک نظر، علاقمند به حضور در همدان می‌کند. شهری که در سپیده دمان تاریخ مدنیت جهان، با نام هگمتانه (آمادای) می‌درخشد و در جهان نام و آوازه‌ای دارد. در تابلوی آمادای شهری نیز نقش بسته که در ستایش الوند کوه، کوه اسطوره‌ای همدان است. در این شعر آمده: «پر از شور و نوا و قصه و پند/در این دشت وسیع و کوه الوند».
استاندار همدان به رسم مالوف سایر استانداران، بازدید از نمایشگاه دستاوردهای گردشگری و صنایع دستی داشت و در غرفه همدان تمام بخش‌ها را با تأمل مورد مداقه قرار داد. پس از بازدید و توضیحاتی که در مورد گردشگری استان شنید، بر روی تابلوی آمادای یادبودی نوشت و از پدیدآورندگان این تابلو تشکر و قدردانی کرد.
غیر از استاندار همدان، مدیران دیگری در سطح وزارتخانه و مدیران کل میراث و معاونان گردشگری استان‌ها، چهره‌های شاخص حوزه گردشگری کشور، هنرمندان و ... هم «آمادای» را به عنوان یک تابلوی هنری به یادگار همراه بردند تا نمادی از همدان در دفتر کار یا منزل نصب کنند و تاریخ همدان را همیشه در جلوی دید داشته باشند.
دهکده تفریحی توریستی گنجنامه، به عنوان یک نماد جدید (در مقایسه با نمادهای پیشین) در گردشگری همدان و در ایران به عنوان یک سمبل تازه مطرح شده است. تله‌کابین در قالب یک رخداد تازه، که زیبایی‌های دامنه الوند و دشت میشان را نشان می‌دهد به مقصد گردشگری بسیاری از مردم ایران بدل شده است.