نهادهای ناظر و متولی هم، به عنوان یک دستگاه بالادستی تلاش می‌کند در صورتی مجوزها را صادر کند که مسیرهای قانونی طی شده باشد. به بیان دیگر، نهادهای متولی، در صورتی مجوزهای لازم را به سرمایه‌گذار در حوزه گردشگری اعطاء می‌کنند، که عرصه و حریم آثار تمدنی حفظ شود، در واقع مُرِّ قانون می‌گوید باید موارد محیط زیستی و میراث فرهنگی در پروژه‌ها مورد توجه قرار گیرد و نهادها هم بر همین اساس اغلب جوانب را در نظر می‌گیرند.
توسعه گردشگری استان همدان در این سال‌ها سرعت خوبی داشته است. همدان به دلیل حضور در کریدور غرب کشور، مقصد بسیاری از گردشگران و گردشگران گذری است. بنابراین یکی از مهمترین بخش‌های اشتغال مردم بعد از تولید و صنعت، کشاورزی و دامداری، موضوع گردشگری است.
اما گردشگری چه زمان می‌تواند به اقتصاد نخست یک استان بدل شود، یا چگونه گردشگری می‌تواند محور اصلی در درآمدهای مردم باشد، یا نقش‌آفرینی زیادی داشته باشد؟ پاسخ چیزی نیست غیر از توجه به ظرفیت‌ها و ایجاد یک زنجیره در گردشگری.
گردشگر وقتی وارد استان می‌شود، هرچه بیشتر بماند، هزینۀ بیشتری خواهد کرد و پول بیشتری در استان خواهد چرخید. برای مثال اگر در برنامه‌ریزی تفریحی خود، یک روز یا نصف روز برای غار علیصدر وقت بگذارد، غیر از فروش بلیط توسط شرکت علیصدر، هزینه‌های دیگری هم برای گردشگر ایجاد می‌شود، به غذا، آشامیدنی، تفریحات دیگر، خرید و ... هم نیاز دارد که جامعه پیرامونی می‌توانند از این دریچه به یک درآمد پایدار و همیشگی برسد.
نصف روز یا یک روز دیگر را گردشگر باید در بازدید از مناطق تاریخی و تفریحی شهر همدان بگذراند. غیر از آرامگاه باباطاهر، بوعلی‌سینا، عارف قزوینی و ... که همه را در نیم روز می‌تواند ببیند، باید برای گنجنامه وقت بیشتری بگذارد. معنای این وقت بیشتر یعنی باید زمان بیشتری صرف کند تا از لذت‌های گنجنامه بهرمند شود.
گردشگری که به محوطه گنجنامه می‌رود تقریباً یک روز را می‌تواند در آنجا به تفریح بپردازد. این یک روز ماندن در گنجنامه، غیر از درآمد برای دهکده و مشاغلی که در منظقه نمونه گردشگری دهکده وجود دارد، مشاغل خرد دیگری هم از این ماندگاری منتفع خواهند شد.
پیش از این گنجنامه فقط برای گردشگر یک کتیبۀ تاریخی و محوطه‌ی تفریحی طبیعی بود. بعد از دیدن کتیبه‌ها، سراغ آبشار میرفت و بعد هم راهی دیگر مراکز دیدنی همدان می‌شد، در واقع جذابیت دیگری غیر از طبیعت، در گنجنامه وجود نداشت که گردشگر بتواند ساعات خود را در آن رنگ و بویی دیگر ببخشد. محوطه گنجنامه هم اغلب درفصول گرم سال، در تصرف خانواده‌های همدانی بود که روز تعطیل خود را در آنجا می‌گذراندند.
صبح با اسباب و وسیله می‌آمدند، عصر با برجای گذاشتن زباله و ... بر می‌گشتند، و استدلال هم این بود که به محیط زیست هیچ ضربه‌ای وارد نمی‌شود و کتیبه‌ها هم دستخوش تغییر نیستند، در صورتی که انواع یادگاری‌های برجا مانده از آن روزها هنوز بر سنگ‌ها مانده است.
اما اتفاقی که امروز برای گنجنامه رخ داده، آنجا را تبدیل به یک منطقه نمونه گردشگری در غرب کشور کرده است. الان گنجنامه تله‌کابین دارد، تفریحاتی مانند بانجی جامپینگ، سورتمه ریلی و ... دارد که می‌تواند لحظاتی پر از هیجان برای مخاطب ایجاد کند.
فضاهای خوب برای استراحت و خوراک دارد که می‌توان در آنجا انواع غذاها را سفارش داد و سرو کرد. اقامتگاه‌های کوهستانی ویژه دارد که می‌شود شب‌هایی به یادماندنی در آن رقم زد.
پس در مسیر توسعه گردشگری استان همدان، دهکده تفریحی، توریستی گنجنامه، توانسته نقش قابل توجهی ایفا کند. این نقش نه فقط به نفع سرمایه‌گذار، بلکه به نفع جامعه پیرامونی هم بوده است، جامعۀ پیرامونی که غیر از سود مستقیم از حضور گردشگر در آن منطقه، به صورت غیر مستقیم هم از حضور گردشگر بهرمند می‌شود. یادمان باشد گردشگری برای استان مفید است که حاضر است برای تفریحاتش هزینه پرداخت کند، وگرنه گردشگری که با ماشین مدل بالا دور میدان باباطاهر چادر می‌زند، غذای تمام زمان سفر را به صورت خشک با خود می‌آورد و دنبال خرید کردن و ... هم نیست، فقط تنها نفعی که دارد، خرید بلیط برخی مراکز گردشگری است، که آن هم شاید هزینه‌اش برای شهر و استان بیشتر از سودش باشد. اما گردشگری که در گنجنامه حاضر است پول خرج کند، به طور حتم در سایر مراکز گردشگری استان، در خریدها و .... هم علاقمند به هزینه کردن است.