امیرعباس بابکیان‌پور
به گزارش آفتاب صبح به نقل از الوند: «کرونا»، واژه‌ای است که به جرات می‌توان گفت، حداقل یک‌بار بر دهان همه انسان‌هایی که امروز بر روی این کره خاکی زندگی می‌کنند، جاری‌شده است. بیماری غیرقابل‌پیش‌بینی و مهلکی که همه آدم‌ها را تحت تأثیر قرار داده است.
اما تا نام «کرونا» آورده می‌شود، سریع به فکر آسیب‌های جسمی که این بیماری مخوف و ترسناک به ما وارد می‌کند، می‌افتیم و کمتر به آسیب‌های روحی و روانی این بیماری فکر می‌کنیم. علت آن است که این بیماری با علائم جسمی‌اش به ما خوش‌آمد می‌گوید، به همین جهت تمام توجه و تمرکز ما بر علائم جسمی این بیماری است. بنابراین من در این مقاله به‌هیچ‌وجه قصد ندارم راجع به علائم جسمی این بیماری صحبت کنم، چون هم تخصص ندارم و هم این‌که دیگر علائم جسمی این بیماری برای همه هویدا و آشکار است.
اما در این مقاله روی صحبت من علائم ارتباطی این بیماری است. شاید بپرسید علائم ارتباطی چه هست؟
همان‌طور که می‌دانید، انسان‌ها موجودات اجتماعی هستند و اگر مشاهده می‌کنید که این بیماری کماکان در بیشتر نقاط دنیا جولان می‌دهد، یکی از دلایل بزرگش این است که انسان‌ها نمی‌توانند به‌تنهایی زندگی کنند و نیاز به ایجاد ارتباط با بقیه دارند. اگر قوانین سخت‌گیرانه برای آدم‌ها نبود، شاید بیشتر از این‌ها «کرونا»به مردم دنیا آسیب می‌رساند. بنابراین می‌توان متوجه شد که خصلت برخورد با «کرونا» و رعایت آن، با ذات طبیعی ما انسان‌ها جور نیست و همین باعث شده که بسیاری از انسان‌ها از ترس این بیماری بر نیاز به ارتباط با دیگران پا بگذارند.
دراین‌بین، انسان‌های خجول و کمرو بدون آن‌که خودشان بدانند، بیشتر از هر شخص دیگری از «کرونا» آسیب ارتباطی دیده‌اند. اما چرا واقعیت این‌گونه است؟
قطعاً با ویژگی‌های آدم‌های کمرو کم‌وبیش آشنا هستید. آن‌ها انسان‌هایی هستند که از ایجاد روابط جدید و موقعیت‌های اجتماعی متفاوت دوری می‌کنند و علاقه دارند که کمتر دیده شوند و کمتر کسی چهره و صدای آن‌ها را بشنود.
اما جالب اینجاست که هرچه بیشتر با ویژگی‌های انسان‌های کمرو آشنا می‌شویم، بیشتر به این موضوع پی می‌بریم که «کرونا» این علائم انسان‌های کمرو را تشدید کرده است. چون برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی، انسان‌ها مجبور شدند که از هم فاصله بگیرند، به مهمانی و موقعیت‌های اجتماعی مختلف نروند، ماسک بر صورت بزنند و عملاً بیش از نیمی از چهره خود را بپوشانند. همچنین برای رفع احتیاجات خود خریدهای اینترنتی انجام دهند.
پس در عصر کرونا، ارتباطات واقعی کمتر و کمتر شده و همگی این شرایط سبب شدند که بیشتر شرایط برای انسان‌های کمرو به دو دلیل دوست‌داشتنی‌تر و بهتر شود.
اولاً چون آدم‌های کمرو احساس می‌کنند که کمتر به چالش کشیده خواهند شد، چراکه دیگر مهمانی‌ها، عروسی‌ها، جمع‌های دوستانه، موقعیت‌ها و جلسات کاری، جلسات آپارتمان، کلاس‌های درسی و ... وجود ندارند. دوماً فرد کمرو که شاید به خاطر چهره خودش قبلاً از دیگران فاصله می‌گرفت، الان با خیال راحت ماسکی بر صورت می‌زند و به‌راحتی در خیابان راه می‌رود.
تمام این موارد کمک می‌کند که یک کمرو بیشتر در لاک کمرویی خود فرورود و دایره امن خودش را برهم نزند و همین باعث شده که مسائل ارتباطی در عصر کرونا برای یک فرد کمرو، بیشتر از دوران قبل از کرونا باشد. چون این دایره امن ایجادشده توسط بیماری «کرونا»باعث می‌شود که کمتر به فکر تغییر در خود باشد و همین عدم‌تغییر می‌تواند مهارت‌های ارتباطی او را به طرز چشمگیری کاهش دهد.
اما آیا برای همیشه این سبک و سیاق پروتکل‌های بهداشتی و فاصله اجتماعی ادامه خواهد داشت؟ قطعاً خیر، چون این بیماری هم به‌مانند بسیاری از بیماری‌ها در کنترل بشریت قرار خواهد گرفت. پس اینجاست که مجدد یک انسان کمرو باید ماسک را از صورت بردارد و مثل قبل از کرونا در موقعیت‌های اجتماعی مختلف حضورداشته باشد. اما این بار برای یک آدم کمرو و خجالتی بسیار سخت خواهد بود که خود را تغییر دهد.
اما بیایید با نگاهی کارآمدتر به این مشکل ارتباطی در عصر کرونا نگاه کنیم.
در این عصر کرونا هم می‌توان بر کمرویی فائق آمد. چندین راهکار ارائه خواهد شد که شما هر چه بیشتر بر مهارت غلبه بر کمرویی در عصر کرونا دست پیدا کنید.
اگر شما فرد کمرویی هستید و به خاطر ترس از بیماری «کرونا»به‌جایی نمی‌روید، اما می‌توانید تلفن را بردارید و به دوستان خود و کسانی که خیلی وقت هست از آن‌ها خبر ندارید، زنگ بزنید و با آن‌ها ارتباط بگیرید و یا از طریق شبکه اجتماعی «واتس آپ» یک تماس ویدئویی با آن‌ها بگیرید.
درحالی‌که در خیابان و یا فروشگاه ماسک بر صورت دارید، اما وقتی می‌خواهید با شخص غریبه‌ای صحبت کنید، صدایتان را بلند و رسا کرده و نشان دهید، آدم با اعتمادبه‌نفسی هستید.
می‌توانید با همان ماسک و رعایت فاصله اجتماعی، به‌صورت تمرینی روزی سه مرتبه با آدم‌های غریبه ارتباط بگیرید. به‌طور مثال می‌توانید از غریبه‌ها آدرس بپرسید، با فروشنده‌های مغازه در خصوص ویژگی اجناسشان صحبت کنید، با خدمتکاران رستوران درباره مواد تشکیل‌دهنده غذا حرف بزنید و یا از میوه‌فروش بپرسد که این میوه‌هایش مربوط به کدام شهر است؟ تمامی این موارد اشاره‌شده به شما آدم کمرو کمک می‌کند که با انسان‌های غریبه ارتباط بگیرید و سطح کمرویتان را کاهش دهید.
همچنین می‌توانید در این عصر کرونا بیش از هر زمان دیگری بر مهارت‌هایی که دارید، تمرکز نشان دهید تا در آن‌ها رشد کنید. هرچه بیشتر در مهارت خود مثل ورزش، هنر و کسب‌وکار موردعلاقه خویش قوی‌تر شوید، انسان‌های بیشتری گرد شما جمع می‌شوند و همین باعث افزایش اعتمادبه‌نفس شما خواهد شد.
امیدوارم در عصر کرونا و پساکرونا، همیشه انسانی جراتمند بوده و کمرو نباشید، چون اگر کمرو باشید، قطعاً این دیگران هستند که جای شما زندگی می‌کنند و نه خودتان.