از روزِ فقدانِ جسمانیِ دکتر پرویز اذکایی به این می‌اندیشم که آیا او در روزگار خویش و در موطنش «غریب» بود یا «قریب»؟ هر چه نام و نشانش را، حرف و سخنش را، کتاب و کتابتش را، رفتار و روش و سلوک و منشش را می‌کاوم چیزی از غربت نمی‌یابم، همه آشنایی‌ست، همه نامداری است و همه بزرگی و جلال است و همه قریبی و خویشی و خویشاوندی‌ست.
1402 دوشنبه 11 ارديبهشت